حبیب‌الله بدیعی در سال 1312 در سواد کوه بدنیا آمد. 8 ساله بود که به همراه خانواده‌اش به تهران آمد . او از خردسالی به موسیقی علاقه مند شد وبه کلاس درس یکی از شاگردان استاد صبا رفت و سه دوره ردیف های صبا را فرا گرفت. پس از آن چند سالی نیز در محضر استاد صبا به شاگردی نشست
استاد بدیعی در تک نوازی و بداهه پردازی شخصا صاحب سبک بود.او در نوازندگی ویولون استحکام و ظرافت را یک جا باهم جمع کرده بود. بدیعی آهنگ های بسیاری نیز برای خوانندگان مختلف ساخت که بین اقشار مختلف مردم شهرت و محبوبیت بسیار پیدا کرد.
ایشان از سال1328هجری شمسی تکنوازی را در برنامه های رادیویی آغاز کرد اما همکاری خود را با رادیو بطور رسمی از سال 1331هجری شمسی آغاز کرد. استاد بدیعی علاوه بر نوازندگی سازتنها از سال 1337هجری شمسی در ارکستر گلها مشغول کارشد و درکنارآن مسئولیت اداره موسیقی را بعهده داشت. ازاستاد بدیعی بیش از 200آهنگ باقیست که نخستین آنها با نام «ماه کنعان» دردستگاه ماهور اجرا شد.
از آثار ممتاز بدیعی می توان به باز نوازی قطعه های زنگ شتر، بهار مست، سامانی و زردملیجه اثر استاد ابوالحسن صبا و همنوازی ها با صدای محمود خوانساری اشاره کرد.
گفتنی است شمسی شمس -همسر حبیب الله بدیعی -هم در دهه سی در رادیو می‌خواند.
مزار استاد بدیعی در امام زاده طاهر کرج است
